Sprzeciw od nakazu zapłaty

Pozew z Ultimo Wrocław

W maju 2003 roku moja mama wzięła pożyczkę z PROVIDENT a umowa zawarta była na 52 tygodnie. Niestety z różnych powodów pożyczka nie została spłacona. Długie lata przysyłano do mamy listami zwykłymi jakieś prośby o wpłaty. Moja mama ma już 72 lata i jest naprawdę bardzo chora.
W załączeniu przesyłam dokumenty z sadu z 17 marca z odpisem nakazu spłaty zadłużenia. W ustawowym terminie 14 dni brat napisał sprzeciw. Dwa dni temu mama otrzymała wezwanie na rozprawę sądową.
Ponieważ bardzo martwię się o jej stan zdrowia i wiem jak ciężko przezywa wyjazd do sadu i rozprawę. Co zrobić dalej? Czy jest możliwość, by mama nie uczestniczyła w rozprawie bez szkód finansowych dla siebie? Chodzi o duże pieniądze jak dla nas sprawa jest oczywista -przedawnienie.
Sprzeciw od nakazu zapłaty złożony w sądzie niestety zawiera pewne uchybienia aczkolwiek w mojej ocenie wystarczy do wygrania sprawy. Co prawda w sprzeciwie Powód stwierdza, iż kwestionuje roszczenie Ultimo zarówno co do zasady jak i co do wysokości. Nie powołuje jednak żadnych argumentów potwierdzających, iż roszczenie jest niezasadne, co więcej w dalszej części Powód podnosi zarzut przedawnienia roszczenia bez żadnych zastrzeżeń. Przedawnić się może tylko roszczenie należne.
Nadto zgodnie z art. 6 Kodeksu cywilnego ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Skoro więc pozwany twierdzi, iż umowa z firmą Provident została zawarta na okres 52 tygodni to powinien ten fakt udowodnić np. poprzez dołączenie do sprzeciwu od nakazu zapłaty umowy pożyczki.
Pozwany powinien w mojej ocenie na rozprawę się stawić i podnieść, iż nigdy nie łączył go żaden stosunek prawny z funduszem inwestycyjnym Ultimo, nie wynika z treści pozwu również, aby jakakolwiek wymagalna wierzytelność na powoda faktycznie przeszła.
Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 § 1 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).
Zatem powód powinien udowodnić okoliczności określone w art. 509 k.c. i art. 510 § 1 k.c. dotyczące elementów przedmiotowo istotnych umowy przelewu, jej ważności oraz skuteczności tej umowy.
Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Zgodnie z art. 510 § 1 k.c. umowa sprzedaży wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę.
W niniejszym postępowaniu powód udowodnił jedynie, iż nabył bliżej nieokreśloną wierzytelność od firmy zagranicznej. Nie udowodnił, iż pozwany był pożyczkobiorcą firmy Provident, nie udowodnił, iż pozwany nie spłacił pożyczki, nie udowodnił, iż Provident sprzedał wierzytelność a wreszcie nie udowodnił, iż to właśnie tą konkretną wierzytelność powód nabył. Co jednak istotne nie wymagają dowodu fakty uznane przez strony dlatego tak niezmiernie ważne było właściwe skonstruowanie zarzutów w sprzeciwie od nakazu zapłaty.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Artykuły z tej kategorii

Masz pytania? Zapytaj prawnika.