Sprzeciw od nakazu zapłaty

Sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym

Postępowanie upominawcze uregulowane jest w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1965 r., Nr 43, poz. 296 z późn. zm.). Pozwany ma prawo wnieść sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym. Pozwany może wnieść sprzeciw od nakazu zapłaty do: sądu, który wydał nakaz zapłaty; sądu przed, którym […]

Postępowanie upominawcze uregulowane jest w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1965 r., Nr 43, poz. 296 z późn. zm.). Pozwany ma prawo wnieść sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym.
Pozwany może wnieść sprzeciw od nakazu zapłaty do:
  1. sądu, który wydał nakaz zapłaty;
  2. sądu przed, którym zostało wytoczone powództwo – w przypadku, gdy nakaz zapłaty został wydany przez referendarza sądowego.
Zgodnie z uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2004 r. (III CZP 57/04) dopuszczalne jest zaskarżenie nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym jedynie co do części zasądzonego roszczenia. Od takiego sprzeciwu pobiera się trzy czwarte wpisu liczonego od wartości zaskarżonej części sprawy.
Zgodnie z art. 502 § 1 k.p.c. pozwany powinien wnieść sprzeciw w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia mu nakazu zapłaty. W sprzeciwie od nakazu zapłaty, który został wydany w postępowaniu upominawczym powinny znaleźć się następujące elementy:
  1. oznaczenie sądu, do którego jest wnoszony;
  2. oznaczenie stron;
  3. sygnaturę akt;
  4. wskazanie w jakim zakresie nakaz zapłaty jest zaskarżony (w całości czy w części);
  5. zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór oraz pozostałe zarzuty przeciwko żądaniu pozwu;
  6. wszystkie okoliczności faktyczne i dowody na ich potwierdzenie;
  7. podpis wnoszącego sprzeciw.
Istotnym jest fakt, iż w przypadku, gdy pozew o wydanie nakazu zapłaty został wniesiony na urzędowym formularzu, wniesienie sprzeciwu wymaga również zachowania tej formy (art. 503 § 2 k.p.c.).
Należy podkreślić jednak, iż zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 9 kwietnia 2008 r. (V CSK 492/07) prekluzja dowodowa w postępowaniu upominawczym odnosi się do możliwości dopuszczania dowodów na wniosek stron. Nie ma natomiast zastosowania przy dopuszczaniu dowodów przez sąd z urzędu. Ponadto w postępowaniu upominawczym nie występują ograniczenia we wnoszeniu powództwa wzajemnego i zgłaszaniu zarzutu potrącenia.
W postępowaniu upominawczym w sprawach gospodarczych pozwany może zgłosić zarzut potrącenia także po wniesieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty (Wyrok SN z dnia 25 lutego 2005 r., II CK 434?04). W omawianym postępowaniu dozwolona jest zmiana powództwa zgodnie z art. 193 k.p.c. Mianowicie zmiana ta jest dopuszczalna, jeżeli nie wpływa na właściwość sądu. Jeżeli zmiana powództwa nie jest dopuszczalna, a powód zmienia je w ten sposób, że występuje z nowym roszczeniem obok pierwotnego, sąd rozpoznaje nowe roszczenie jako sprawę oddzielną, jeżeli jest dla niej rzeczowo i miejscowo właściwy, w przeciwnym zaś razie przekazuje sprawę sądowi właściwemu. Gdy jednak zmiana taka następuje w sądzie rejonowym, należy przekazać całe zmienione powództwo sądowi okręgowemu, który dla zmienionego powództwa jest rzeczowo i miejscowo właściwy.
Należy podkreślić jednak, iż zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2005 r. (IV CK 298/05), gdy przedmiotowa zmiana powództwa następuje w postępowaniu upominawczym w sprawie gospodarczej, pismo zmieniające powództwo powinno odpowiadać wymaganiom przewidzianym w art. art. 47912 § 1 k.p.c. Podstawy odrzucenia sprzeciwu określone są w art. 504 § 1 k.p.c. Zgodnie z nim sąd odrzuca sprzeciw w następujących przypadkach:
  • gdy został wniesiony po upływie terminu;
  • gdy jest on z innych przyczyn niedopuszczalny;
  • gdy pozwany nie usunął w terminie jego braków.
Nakaz zapłaty, przeciwko któremu w całości lub w części nie wniesiono skutecznie sprzeciwu, ma skutki prawomocnego wyroku. W razie wniesienia przez pozwanego sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym pobiera się od powoda drugą połowę wpisu w wysokości różnicy pomiędzy całym wpisem należnym od powództwa a wpisem uiszczonym (Uchwała SN z dnia 18 czerwca 1976 r., IV PZP 3/76). Zgodnie z art. 505 § 1 k.p.c. w razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty traci moc, a przewodniczący wyznacza rozprawę i zarządza doręczenie powodowi sprzeciwu razem z wezwaniem na rozprawę. Nakaz zapłaty traci moc w części zaskarżonej sprzeciwem. Sprzeciw jednego tylko ze współpozwanych o to samo roszczenie oraz co do jednego lub niektórych uwzględnionych roszczeń powoduje utratę mocy nakazu jedynie co do nich. Na podstawie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 2005 r. (III CK 155/04) . W postępowaniu upominawczym w ogóle nie może dojść do uchylenia nakazu zapłaty, bowiem, zgodnie z art. 505 k.p.c., nakaz taki traci moc w razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu. W wyroku wydanym po przeprowadzeniu rozprawy na skutek wniesienia sprzeciwu sąd może:

Komentarze do wpisu

    Dodaj komentarz

    Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

    Artykuły z tej kategorii

    Masz pytania? Zapytaj prawnika.