Sprzeciw od nakazu zapłaty

Uprawnienie do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty przysługuje pozwanemu, jeżeli nakaz został wydany w postępowaniu upominawczym. Ten środek procesowy należy odróżnić od zarzutów od nakazu zapłaty, który jest środkiem zaskarżenia nakazu wydawanego w postępowaniu nakazowym.

[wazne]Sprzeciw od nakazu zapłaty jest środkiem zaskarżenia przysługującym, jeżeli nakaz został wydany w postępowaniu upominawczym, natomiast zarzuty od nakazu zapłaty służą zaskarżeniu nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym.[/wazne]

Sprzeciw od nakazu zapłaty, stanowi niedewolutywny środek zaskarżenia, co oznacza, iż jest on rozpatrywany przez Sąd, który wydał nakaz. Strona pozwana odnosi się, więc bezpośrednio do żądań pozwu oraz twierdzeń powoda.

Sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym pozwany zobowiązany jest wnieść w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia mu nakazu zapłaty (art. 502 § 1 k.p.c.).

[wazne]Termin na wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym to dwa tygodnie od dnia doręczenia nakazu.[/wazne]

Sprzeciw wnosi, się do sądu, który wydał nakaz zapłaty, a w przypadku nakazu zapłaty wydanego przez referendarza sądowego – do sądu, przed którym wytoczono powództwo (art. 503 § 1 zd. 1 k.p.c.).

[wazne]W przypadku wydania nakazu zapłaty przez referendarza sądowego, sprzeciw wnosi się do sądu, przed którym wytoczono powództwo, który nie zawsze będzie sądem wydającym nakaz zapłaty np. sprawa mogła zostać przekazana sądowi właściwemu.[/wazne]

W razie przekroczenia terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, może być on przywrócony na zasadach ogólnych (art. 168 i nast. k.p.c.).

Zasadą jest, iż sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wnosi się w formie pisemnej. Powinien od spełniać wymagania formalne przewidziane dla pisma procesowego (art. 126 k.p.c.). W przypadku spraw z zakresu prawa pracy pracownik działający bez adwokata lub radcy prawnego może wnieść sprzeciw ustnie do protokołu (art. 466 k.p.c.). Innym z wymagań odnośnie formy sprzeciwu jest obowiązek jego wniesienia na urzędowym formularzu. Obowiązek ten będzie jednak istniał tylko w przypadku, gdy pozew wniesiono na urzędowym formularzu. Zasadniczo sytuacja taka będzie miała miejsce, w przypadku, gdy pozew podlega rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym, bądź powództwo dotyczy spraw wskazanych w art. 1871 k.p.c.

[wazne]Sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym nie podlega opłacie.[/wazne]

Dopełnienie wszystkich warunków formalnych sprzeciwu ma bardzo istotne znaczenie, ponieważ sąd odrzuca sprzeciw wniesiony po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalny albo którego braków pozwany nie usunął w terminie (art. 504 § 1 k.p.c.).

Stosownie do treści przepisu art. 503 § 1 zd. 2 in principio k.p.c. pozwany zaskarżając nakaz powinien wskazać, zakres zaskarżenia oraz przedstawić zarzuty. Określenie zakresu zaskarżenia polega na wskazaniu, czy nakaz zapłaty zaskarżony został w całości, czy części.

[wazne]W części niezaskarżonej nakaz zapłaty staje się prawomocny.[/wazne]

Natomiast zarzuty powinny odpowiadać przede wszystkim nakazowi zapłaty oraz żądaniu pozwu a także powoływać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie przedstawionych zarzutów.

Należy zwrócić uwagę, iż przy wnoszeniu sprzeciwu od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym powinno się zgłaszać wszystkie znane twierdzenia oraz dowody. Zgodnie bowiem z art. 503 § 1 k.p.c. pozwany w sprzeciwie powinien przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy, oraz okoliczności faktyczne i dowody. Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w sprzeciwie bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności.

Zgodnie z przepisem art. 505 § 1 k.p.c. w razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty traci moc, a przewodniczący wyznacza rozprawę i zarządza doręczenie powodowi sprzeciwu razem z wezwaniem na rozprawę. Nakaz zapłaty traci moc w części zaskarżonej sprzeciwem. Sprzeciw jednego tylko ze współpozwanych o to samo roszczenie oraz co do jednego lub niektórych uwzględnionych roszczeń powoduje utratę mocy nakazu jedynie co do nich.

Natomiast nakaz zapłaty, przeciwko któremu w całości lub w części nie wniesiono skutecznie sprzeciwu, ma skutki prawomocnego wyroku.