Bez kategorii
Egzekucja abonamentu przez Pocztę Polską S.A.
W dniu 4 kwietnia 2013 roku otrzymałam upomnienie z Poczty Polskiej S.A. w którym pisze, iż na podstawie art. 15 par. 1 ustawy z dnia 17.06.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 Nr 229,poz.1954 z późn. zm.) wzywa do zapłaty należności z tytułu zaległego abonamentu RTV za okres od stycznia 2008 r do marca 2013 r. Należności należy wpłacić w ciągu 7 dni. W przypadku nieuregulowania należności we wskazanym terminie, zostanie wszczęte postępowanie egzekucyjne w celu przymusowego ściągnięcia należności w trybie egzekucji administracyjnej. Chcę dodać, że mam zarejestrowany odbiornik RTV. Nie płacę abonamentu od 2006 r. W związku z powyższym mam pytanie. Czy Poczta Polska S.A. ( przekształcona 01.09.2009 r.) jako spółka praw handlowego (nie jest już “urzędem pocztowym” – jednostką administracji państwowej) czy ma prawo egzekwować należności abonamentowe ? Moim zdaniem Poczta Polska nie ma prawa do wystawiania tytułów egzekucyjnych (odkąd przestała być “urzędem pocztowym” stając się Pocztą Polską Spółka Akcyjna). Aby ściągnąć “dług” za abonament, musi tak jak każdy podmiot gospodarczy wystąpić do sądu i wykazać, że dług jest wymagalny, a następnie z wyrokiem do komornika. Czy abonament leży w kompetencji urzędów skarbowych? Bo moim zdaniem – nie. Chcę jeszcze dodać, że nie zawierałam umowy cywilno-prawnej z Telewizją Polską S.A. ( Wg Kodeksu Spółek prawa handlowego, który stanowi, że abonament jako forma rozliczenia finansowego jest możliwy jeżeli obie strony umowy cywilno-prawnej zaakceptują jej warunki i dojdzie do zawarcia takiej umowy). Jedynie Telewizja Polska SA jedynie na podstawie takiej umowy może wystąpić do drugiej strony o wypełnienie swojego umownego zobowiązania. Stworzona TVP SA – jest innym podmiotem gospodarczym niż peerelowska TVP i jako osoba prawna powinna takie umowy z odbiorcami swoich programów zawrzeć, gdyż jako Spółka prawa handlowego nie może postąpić inaczej. Jako posiadacz telewizora w Polsce nigdy nie zawierałam umowy ze spółką TVP Ustawa o tzw. abonamencie dotyczyła TVP, która była w PRL-u firmą państwową i która działała na zupełnie innych zasadach, w której obowiązywały ograniczenia płacowe. Chcę jeszcze dodać, że W dniu 7 grudnia 2011 r. pobieranie opłaty radiowo-telewizyjnej zakwestionowała Komisja Europejska. System finansowania Telewizji Polskiej jest bowiem niezgodny z unijnym prawem (albo reklama albo abonament – pobieranie abonamentu przez nadawców czerpiących dochody z reklam jest bezprawne!). Komisja Europejska poinformowała, że pobieranie abonamentu radiowo-telewizyjnego przez publiczną Telewizję Polską stoi w sprzeczności z prawem europejskim.
Niestety prezentowane w Pani pytaniu stanowisko jest błędne. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż abonament nie jest płacony na rzecz Telewizji Polskiej S.A. Zgodnie z Ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych opłaty abonamentowe pobiera się w celu umożliwienia realizacji misji publicznej, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531 oraz z 2005 r. Nr 17, poz. 141). Abonament jest więc płacony na rzecz KRRiT, która następnie pozyskane w ten sposób środki rozdziela pomiędzy media realizujące tzw. misję publiczną.
Abonament jest pobierany przez Pocztę Polską, która wpływy z niego (oraz z odsetek za zwłokę) przekazuje na wyodrębniony rachunek KRRiT prowadzony przez Bank Gospodarstwa Krajowego (dalej: BGK), po potrąceniu umownego wynagrodzenia (art. 6 ust. 1-3 Ustawy abonamentowej). Środki te mogą być przeznaczone tylko na realizację przez nadawców publicznych misji publicznej i w wysokości nieprzekraczającej wydatków ponoszonych w związku z jej realizacją (art. 8 ust. 1 Ustawy abonamentowej).
Artykuł 7 Ustawy abonamentowej zawiera postanowienia, których celem jest umożliwienie kontroli wywiązywania się z obowiązku rejestracji odbiorników i uiszczania abonamentu. Kontrolę tę sprawuje Poczta Polska, a nadzór nad jej działaniami sprawuje minister właściwy do spraw łączności (ust. 1 i 2). Nieuiszczone opłaty abonamentowe oraz opłaty karne mają być egzekwowane w trybie egzekucji administracyjnej obowiązków o charakterze pieniężnym (art. 7 ust. 3 Ustawy abonamentowej), ustawodawca przesądził też, że w razie opóźnień w uiszczaniu abonamentu naliczane będą odsetki w wysokości jak dla zaległości podatkowych.
Ordynacja podatkowa ma zastosowanie do trzech rodzajów danin publicznych: podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa (tak: B. Brzeziński, M. Kalinowski, K. Lasiński-Sulecki, M. Masternak, W. Morawski, Ordynacja podatkowa. Komentarz praktyczny, Gdańsk 2008, str. 17). Co więcej, niekiedy przyjmuje się, że wszelkie należności publicznoprawne podlegają przepisom ordynacji podatkowej, a ewentualne wykluczenia wymagają odrębnych regulacji (tak np. A. Huchla, Świadczenia, do których stosuje się Ordynację podatkową, (w:) Księga jubileuszowa Profesora Marka Mazurkiewicza, red. R. Mastalski, Wrocław 2001, str. 267). W aktualnym stanie prawnym stosowanie przepisów ordynacji podatkowej nie zależy od tego, czyim dochodem jest dana opłata, a wątpliwości w tym zakresie przestały istnieć po 1 stycznia 2003 r. (wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw, Dz. U. 2002 r. Nr 169 poz. 1387, mocą której w art. 2 § 1 pkt 1 i § 2 ordynacji podatkowej zostały skreślone wyrazy „innych”; uprzednio przepisy te stanowiły o stosowaniu ordynacji do „opłat oraz innych niepodatkowych należności budżetu państwa”). „Z poprzedniego brzmienia przepisu mogło wynikać, że ustawodawca traktuje opłaty jak podkategorię niepodatkowych należności budżetowych. Obecnie nie ma podstaw do takiego twierdzenia. Ze względu (…) na brak definicji opłaty, (…) nie można przyjmować, że warunkiem stosowania do danej opłaty (…) przepisów Ordynacji podatkowej jest to, aby stanowiła dochód budżetu państwa” (M. Niezgódka-Medek, (w:) S. Babiarz, B. Dauter, B. Gruszczyński, R. Hauser, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Ordynacja podatkowa. Komentarz, Warszawa 2009, str. 21). Stosowanie przepisów dotyczących zobowiązań podatkowych może być rozszerzone na te podmioty, które nie będąc organami podatkowymi, ustalają lub określają należności publicznoprawne; zarazem świadczenia pieniężne o charakterze sankcji, związane ze świadczeniami publicznoprawnymi, mają charakter akcesoryjny, co pozwala na stosowanie ordynacji podatkowej (R. Mastalski, (w:) B. Adamiak, J. Borkowski, R. Mastalski, J. Zubrzycki, Ordynacja podatkowa, Wrocław 2009, str. 22). Dział III ordynacji podatkowej ma zastosowanie do świadczeń, które łącznie spełniają trzy przesłanki: po pierwsze, są opłatami, po wtóre, są ustalane lub określane przez organy inne niż organy podatkowe, po trzecie zaś, przepisy regulujące obowiązek ich uiszczania nie zawierają unormowań odmiennych (H. Dzwonkowski, (w:) Ordynacja podatkowa. Rok 2008. Komentarz, red. H. Dzwonkowski, Warszawa 2008, str. 16).
Zarówno uprawnienie Poczty Polskiej do egzekucji abonamentu jak i zastosowanie w tym zakresie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji było przedmiotem analizy w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego i potwierdzono, iż przepisy te są zgodne z obowiązującą Konstytucją.
Mając na uwadze powyższe uregulowania jest Pani zobowiązana do zapłaty abonamentu a jedyne, co może Pani obecnie zrobić do wystąpić o częściowe umorzenie płatności powołując się na art. 10 Ustawy o opłatach abonamentowych – w wyjątkowych sytuacjach, jeżeli przemawiają za tym szczególne względy społeczne lub przypadki losowe, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji może umorzyć lub rozłożyć na raty zaległości w płatności opłat abonamentowych, odsetki za zwłokę w ich uiszczaniu, opłatę, o której mowa w art. 5 ust. 3, oraz odsetki za zwłokę w jej uiszczeniu.
