Bez kategorii
Nakaz zapłaty z Sądu Rejonowego dla Lublina Zachód w Lublinie
Otrzymałem właśnie nakaz zapłaty z Sądu Rejonowego dla Lublina Zachód w Lublinie. W uzasadnieniu pozwu firma windykacyjna wskazuje, że nabyła od Santander Consumer Bank S.A. z siedzibą we Wrocławiu wierzytelność w kwocie dochodzonej pozwem tytułem niespłaconej należności z umowy kredytu dewizowego z 10 czerwca 2003 roku zawartej pomiędzy mną a Bankiem Millenium S.A. Przedmiotowa wierzytelność wcześniej została przeniesiona przez Bank Millenium S.A. na mocy zawartej umowy cesji na Santander Consumer Bank S.A. Niestety konsultowałem sprawę już z prawnikiem i powiedział, że należność nie jest przedawniona gdyż kredyt terminowo spłacałem do roku 2011. W nakazie zapłaty Sąd Rejonowy dla Lublina Zachód w Lublinie zasądził na rzecz firmy windykacyjnej ponad 40 000 zł. Proszę o Państwa opinie?
Wielokrotnie wskazujemy naszym Klientom, iż zarzut przedawnienia to nie jedyny zarzut jaki możemy wykorzystywać walcząc z nakazami zapłaty. Praktycznie naszej firmie nie zdarzyło się jeszcze, aby przygotowując sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy dla Lublina Zachód w Lublinie oprzeć się tylko i wyłącznie na zarzucie przedawnienia dochodzonego roszczenia.
W niniejszej sprawie w mojej ocenie należy szczegółowo przeanalizować dowody powołane przez firmę windykacyjną na okoliczność istnienia wierzytelności oraz jej przejścia na rzecz firmy windykacyjnej. W szczególności jako dowody w pozwie powinny być powołane wszystkie umowy przelewu, aktualne odpisy KRS na dzień dokonywania tych przelewów oraz pełnomocnictwa jeżeli umowy nie były podpisywane przez osoby wskazane w Krajowym Rejestrze Sądowym lecz przez ich pełnomocników.
Kolejną kwestią, jaką należy szczegółowo przeanalizować to tresc zawartej umowy kredytowej z Big Bankiem. Z doświadczenia wiem, iż umowy te nie upoważniały banku do przeliczenia waluty obecnej na złotówki i tym samym powództwo firmy windykacyjnej z tego względu winno zostać oddalone.
Zgodnie z art. 358 Kodeksu cywilnego jeżeli przedmiotem zobowiązania jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej chyba, że ustawa, orzeczenie sądowe lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia w walucie obcej.
W mojej ocenie powyższy przepis należy rozumieć w ten sposób, iż w przypadku zwłoki dłużnika w spełnieniu świadczenia, wierzyciel nie może wybrać waluty, w której dłużnik je spełni, bowiem wybór ten ustawodawca pozostawił wyłącznie dłużnikowi.
[wazne]Art. 358§2 Kodeksu cywilnego należy wykładać w ten sposób, iż w wypadku zwłoki dłużnika w spełnieniu świadczenia w wykonaniu zobowiązania, którego przedmiotem jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, wierzyciel ma prawo wyboru kursu, według którego jest określana wartość waluty obcej, jeżeli dłużnik dokona wyboru waluty polskiej.[/wazne]
Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 maja 2012 r., III CSK 273/11, LEX nr 1224683.
Sąd Najwyższy ustosunkował się tym samym do różnych stanowisk komentatorów dotyczących wykładni zagadnienia, czy w wypadku zwłoki dłużnika art. 358§2 Kodeksu cywilnego daje wierzycielowi uprawnienie do wyboru waluty oraz wyboru kursu, czy tylko uprawnienie do wyboru kursu.
Sąd Najwyższy wskazał, że konieczna jest łączna analiza paragrafu pierwszego i drugiego art. 358 Kodeksu cywilnego. Pierwszy z paragrafów dotyczy określenia zasad spełnienia świadczenia w wykonaniu zobowiązania, którego przedmiotem jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej. Natomiast paragraf drugi reguluje zasady określania wartości waluty obcej i nie ma wątpliwości, że zdanie pierwsze dotyczy przypadków określonych w paragrafie pierwszym. Nie ma także podstaw do twierdzenia, że zdanie drugie reguluje także inne kwestie, niż określenie wartości waluty obcej z tym, że dotyczy to wypadku pozostawania dłużnika w zwłoce. Sformułowanie „wierzyciel może żądać spełnienia świadczenia w walucie polskiej według kursu…” oznacza, że w wypadku wyboru waluty polskiej przez dłużnika, lub w wypadku umowy stron przyznającej wierzycielowi uprawnienie do wyboru waluty, wierzyciel ma prawo wyboru kursu, należy je bowiem odczytywać zarówno z pozostałą częścią zdania drugiego, jak i pozostałą częścią przepisu.
Intencją ustawodawcy było zwiększenie ochrony wierzyciela w stosunku do stanu prawnego obowiązującego poprzednio i przyznanie uprawnienia do zminimalizowania konsekwencji ryzyka kursowego, a nie przyznanie uprawnienia do wyboru waluty, co łączy się z przyznaniem uprawnienia do wyboru sposobu spełnienia świadczenia. W wypadku odmiennego stanowiska dłużnik, w wypadku zwłoki, byłby pozbawiony możliwości wyboru waluty, a to zaprzecza treści paragrafu pierwszego, zgodnie z którym skorzystanie z upoważnienia przemiennego może być realizowane na każdym etapie wykonania zobowiązania. W konsekwencji prawo wyboru waluty, zgodnie z treścią art. 358§1 Kodeksu cywilnego, przysługuje wyłącznie dłużnikowi zarówno w sytuacji, gdy dłużnik spełnia świadczenie w terminie, jak i w sytuacji gdy pozostaje w zwykłym opóźnieniu lub zwłoce. W wypadku zwłoki dłużnika wierzycielowi służy natomiast prawo wyboru kursu, po jakim będzie przeliczona wartość waluty obcej w wypadku wyboru przez dłużnika waluty krajowej albo w wypadku, gdy umowa stron przyzna mu uprawnienie do wyboru waluty.
W mojej ocenie, więc istnieją duże szanse na wygranie Pana sprawy w sądzie w Lublinie.
