Oczywiście ma Pan rację, iż na drodze postępowania sądowego firma windykacyjna nie ma zbyt dużych szans na wygranie sprawy. Pomijając nawet kwestie stanu faktycznego to i tak ma Pan możliwość wygrania sprawy jedynie w skutek podniesienia zarzutu przedawnienia.
Zgodnie, bowiem z art. 117 Kodeksu cywilnego po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne.
Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Dochodzona przed firmę windykacyjną należność uległa przedawnieniu w roku 2003.
[wazne]Niestety zobowiązanie przedawnione przekształca się w tzw. zobowiązanie naturalne, którego spełnienie uzależnione jest tylko od dobrej woli dłużnika. Nie oznacz to jednak, iż firma windykacyjna w takiej sytuacji nie ma prawa wzywania Pana do zapłaty należności.[/wazne]
W celu definitywnego rozwiązania sporu musiałby Pan wystąpić z pozwem o ustalenie, iż roszczenie nie istnieje i tym samym wykazać, iż naliczona kara nie miała oparcia w przepisach prawa, względnie, iż roszczenie nigdy nie przeszło na firmę windykacyjną. Postępowanie to więc nie będzie proste i wymagałoby dużej wiedzy z zakresu przepisów prawa oraz postępowania cywilnego.
Może Pan również spróbować powiadomić organy ścigania o uporczywym nękaniu przez firmę windykacyjną. Zgodnie z art. 190a Kodeksu karnego kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
W pojęciu nękania mieści się powtarzalność zachowań sprawcy, a zatem do wypełnienia tego znamienia co do zasady nie wystarczy jednorazowe zachowanie sprawcy. Wskazać także należy, że przestępstwo z art. 190a § 1 kk ma charakter umyślny, przy czym część znamion musi być objęta zamiarem bezpośrednim (uporczywe nękanie pokrzywdzonego), część jednak może być objęta bądź zamiarem bezpośrednim, bądź ewentualnym (wzbudzenie u pokrzywdzonego poczucia zagrożenia lub istotnego naruszenia jego prywatności).