Prokura NS FIZ

W latach 2005-2006 (nie jestem wstanie ustalić konkretnej daty) podpisałem umowę o kredyt z bankiem LUKAS. Kredyt spłacałem do momentu utraty płynności finansowej. W połowie miesiąca tego roku na adres, przy którym jestem zameldowany otrzymałem list od komornika. Był to list zwykły. Z racji tego ze nie mieszkam pod tym adresem od roku 2001, nie jestem w stanie odbierać listów poleconych kierowanych do mnie. List otworzyła i przekazała mi matka.

List zawierał informacje, iż we wrześniu 2008 roku został mi wydany nakaz zapłaty w postepowaniu nakazowym przez sad rejonowy. Wierzycielem jest Prokura NS FIZ, która zakupiła mój dług od banku.

W przeciągu kilku dni przemyślałem sprawę i stwierdziłem ze wnoszenie o przywrócenia terminu nakazu zapłaty jak i sprzeciwu nie przyniesie zamierzonego efektu, gdyż dług mógł być nieprzedawniony, mieszkam obecnie za granica wiec nie mam możliwości osobistego stawienia się w odpowiednich organach sadowych jak i kontynuowania tego wątku). Stwierdziłem ze dług tak czy inaczej należy spłacić. Proszę o Państwa opinię w tej sprawie.

Z opisu sprawy wynika, iż w 2008 roku Prokura NS FIZ uzyskał nakaz zapłaty przeciwko Pana osobie. Na podstawie samego nakazu zapłaty nie można w sposób jednoznaczny ocenić czy do przedawnienia należności doszło i czy ewentualne wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty spowoduje oddalenie powództwa funduszu Prokura.

Proszę jednak pamiętać, iż przedawnienie nie jest jedynym zarzutem, jaki można podnosić w sprzeciwie od nakazu zapłaty. W tym miejscu wskazać trzeba, iż zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Podkreślić należy, że art. 6 k.c. rozumiany być musi przede wszystkim w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał. Ten zaś kto odmawia uczynienia zadość żądaniu powoda obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2006 r., IV CSK 299/06, LEX nr 233051).

W przypadku wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty to fundusz sekurytyzacyjny musi wykazać zakres i stan wierzytelności. W tym miejscu wskazać na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego wydanego w dniu 11 lipca 2011 r. w sprawie o sygn. akt P 1/10, który uznał, iż wyciągi z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego, o których mowa w art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych nie mają mocy dokumentu urzędowego w procesach cywilnych, albowiem zgodnie z argumentacją Trybunału uprzywilejowanie ksiąg rachunkowych funduszu oraz wyciągów z tychże ksiąg w postępowaniu cywilnym prowadzi do naruszenia zasady równości stron w procesie jak również zasady sprawiedliwości społecznej. Zatem zgodnie z powyższym, w obecnym stanie prawnym wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu jako samodzielny dowód nie jest wystarczającym dowodem do uwzględnienia żądania. Fundusz sekurytyzacyjny w ślad za przedłożonym dokumentem winien wykazać wysokość nie tylko należności głównej, ale także należności odsetkowych, w tym z czego odsetki te wynikają, jakiego okresu dotyczą oraz w jaki sposób zostały naliczone. W obecnym stanie prawnym dokument ten w rozumieniu art. 245 k.p.c., jako dokument prywatny nie jest wystarczający dla wykazania istnienia i wymagalności dochodzonego pozwem roszczenia, zaś często przedłożone do akt pozostałe dokumenty w postaci informacji o przelewie, umów przelewu i wydruków wezwania do zapłaty nie stanowią wiarygodnych dowodów na okoliczność istnienia i wysokości wierzytelności.

[wazne]Z dokumentem prywatnym nie wiąże się domniemanie prawne, że jego treść przedstawia rzeczywisty stan rzeczy, stanowi on jedynie dowód tego, że osoba, która go podpisała złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.[/wazne]

[wazne]Powód w postepowaniu powinien udowodnić nie tylko fakt cesji, ale również zasadność naliczenia należności dochodzonej od Pozwanego. Warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi (SN V CSK 187/06).[/wazne]

W mojej ocenie, więc jedyną rozsądną drogą postępowania jest wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty do sądu rejonowego. W tym miejscu należy wskazać, iż termin na wniesienie sprzeciwu nie zaczął jeszcze dla Pana biec. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy skuteczność zastępczego doręczenia, o którym mowa w § 1 i 2 art. 139 kpc uzależniona jest od podstawowego warunku, jakiemu winno odpowiadać pismo sądowe, a mianowicie że adres osoby do której jest skierowane jest prawidłowy. Przepis ten bowiem zakłada, że adresat mieszka pod wskazanym adresem, a jedynie zachodzi niemożność doręczenia mu pisma w sposób przewidziany w artykułach poprzednich.