Bez kategorii
Zarzut potrącenia w apelacji
Otrzymałem nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym w związku z niezapłaconym czynszem wynikającym z zawartej umowy najmu. Od przedmiotowego nakazu zapłaty zgłosiłem zarzuty. Po wydaniu wyroku przez sąd I instancji zorientowałem się, iż nie zgłosiłem zarzutu potrącenia w związku z nieoddaniem mi kaucji. Czy mogę złożyć apelację od wyroku w którym zgłoszę zarzut potrącenia ?
Zgodnie z Kodeksem postępowania cywilnego Sąd drugiej instancji orzeka na podstawie materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym. Ponadto sąd drugiej instancji może pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później.
Istotę postępowania apelacyjnego dobrze oddaje teza orzeczenia Sądu Najwyższego z 26 kwietnia 1935 r., C III 479/34 (OSN 1935, poz. 496), że postępowanie apelacyjne jest merytorycznym sądzeniem sprawy, wyrok sądu odwoławczego więc musi się opierać na jego własnych i samoistnych ustaleniach zarówno faktycznych, jak i prawnych, choćby przez odpowiednio jasne stwierdzenie, że sąd odwoławczy przyjmuje ustalenia i poglądy prawne sądu I instancji jako własne.
Natomiast w orzeczeniu C III 11/37 Sąd Najwyższy stwierdził, że sąd II instancji nie ogranicza się do kontroli sądu I instancji, lecz bada ponownie całą sprawę i rozważając wyniki postępowania przed sądem I instancji, władny jest ocenić je samoistnie (J.J. Litauer, W. Święcicki, Kodeks postępowania cywilnego. Tekst i orzecznictwo, t. I, s. 194).
W orzeczeniu z 30 marca 1998 r., III CKN 440/97 (niepubl.), Sąd Najwyższy podkreślił, że art. 382 nie nakłada na sąd odwoławczy obowiązku prowadzenia własnego (uzupełniającego) postępowania dowodowego. Jest on jedynie emanacją zasady, że podstawą orzekania przez ten sąd są wszystkie dowody przeprowadzone w sprawie, a uprzednio zebrane w postępowaniu pierwszoinstancyjnym oraz przeprowadzone w postępowaniu odwoławczym (jeżeli zaistniała taka potrzeba).
Sąd II instancji ma obowiązek dokonać własnej oceny wyników postępowania dowodowego, niezależnie od tego, czy ustaleń dokonuje po przeprowadzeniu nowych dowodów bądź ponowieniu dotychczasowych, czy też wskutek podzielenia ustaleń dokonanych przez sąd I instancji (wyr. SN z 8 lutego 2000 r., II UKN 385/99, LexPolonica nr 351874, OSNAPiUS 2001, nr 15, poz. 493).
Sąd II instancji rozpoznaje sprawę i orzeka na podstawie materiału zebranego w postępowaniu w I instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z jego prekluzji (wyr. SN z 22 lutego 2006 r., III CSK 128/05, LexPolonica nr 410551, OSNC 2006, nr 11, poz. 191).
Ograniczenia dowodowe przed sądem II instancji dotyczą również zgłaszanych dopiero przed tym sądem nowych zarzutów. Jednym z nich jest zarzut potrącenia, którego zgłoszenie możliwe jest co do zasady nie tylko w postępowaniu przed sądem I instancji, ale także w postępowaniu apelacyjnym. Należy jednak liczyć się z tym, że zarzut taki może być trudny do udowodnienia, jeśli sąd II instancji uzna, iż dowody na jego poparcie mogły zostać powołane już przed sądem I instancji.
W mojej ocenie zgłaszanie zarzutu potrącenia w postępowaniu apelacyjnym może spowodować przegranie sprawy, dlatego należnej kwoty należy dochodzić w osobnym postępowaniu.
