Bez kategorii
Zwolnienie z długu, ugoda z bankiem
Ponad 10 lat temu kupiłam samochód na firmę kredytowany przez Volkswagen Bank Polska, firma została zamknięta, kredyt niespłacany, samochód zabrał bank i pozostał jeszcze dług do spłaty. Bank uzyskał nakaz zapłaty, ale z powodu naszej złej sytuacji nie był spłacany. Od 2007 spłacaliśmy pewne kwoty nieregularnie i ostatecznie, gdy nam się polepszyło a bank zajął nam konto poprzez komornika podpisaliśmy z bankiem ugodę. Wg umowy dług opiewał na 39 tyś pln, natomiast ustalono, że jeśli spłacimy 21 tyś w ratach po ok. 1000 zł każda to sprawa zostanie zamknięta. Niedawno otrzymaliśmy pismo, iż bank sprzedał naszą wierzytelność do funduszu Prokura i Kruk będzie egzekwował tę kwotę. Jeszcze nie otrzymaliśmy od nich pisma ale telefonicznie dowiedziałam się, że nasza kwota do spłaty opiewa na około 24 tyś co jest kwotą, która nie ujmuje ulgi z porozumienia. Czy mamy szansę zawalczyć o tę ulgę? Załączam też pismo od banku o sprzedaży wierzytelności, które jest jedyną informacją, jaką otrzymaliśmy od banku.
Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.
Na gruncie przepisów Kodeksu cywilnego nie ma również przeszkód, aby wierzyciel dokonał zwolnienia z długu co w przedmiotowej ugodzie uczynił. Natomiast wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.
Przelew wierzytelności został tak ukształtowany, że jego następstwem jest zmiana tylko jednej ze stron stosunku zobowiązaniowego – wierzyciela. Treść zobowiązania nie ulega modyfikacji. Sytuacja prawna dłużnika, który nie musi brać udziału w przelewie, nie może więc się zmienić, a już zwłaszcza pogorszyć [zob. E. Łętowska, w: System P.C., t. 3, cz. 1, 1976, s. 913; Z. Radwański, A. Olejniczak, Zobowiązania…, s. 361; J. Mojak, Obrót wierzytelnościami…, s. 102; H. Ciepła, w: G. Bieniek i in., Komentarz… Zobowiązania, t. 1, 2006, s. 667; K. Zagrobelny, w: E. Gniewek (red.), Kodeks…, 2008, s. 929].
Kodeks nie wymienia zarzutów, jakie przysługiwać mogą dłużnikowi. Mogą więc to być wszelkie zarzuty, zarówno procesowe, jak i pozaprocesowe. Ich zastosowanie może udaremniać uzyskanie wierzytelności od dłużnika albo tylko je odraczać [por. np. E. Łętowska, w: System P.C., t. 3, cz. 1, 1976, s. 913-914; J. Mojak, Przelew…, s. 188 i n.; K. Zagrobelny, w: E. Gniewek (red.), Kodeks…, 2008, s. 929]. Przykładowo wymienić można: zarzuty odnoszące się do wad oświadczenia woli umowy kreującej wierzytelność, formy jej zawarcia, odroczenia terminu płatności, rozłożenia świadczenia na raty, jego przedawnienia lub spełnienia w całości lub części do rąk cedenta. Zarzuty dłużnika odnosić się mogą także do samego przelewu. Dłużnik może kwestionować przejście wierzytelności na nabywcę, jeśli byłoby to sprzeczne z ustawą, umową lub właściwością zobowiązania albo causa okazałaby się nieważna [por. np. J. Mojak, Obrót wierzytelnościami…, s. 112; B. Łubkowski, w: Z. Resich (red.), Kodeks…, t. 1, 1972, s. 1225; Z. Radwański, A. Olejniczak, Zobowiązania…, s. 369; K. Zagrobelny, w: E. Gniewek (red.), Kodeks…, 2008, s. 929, 930; R. Sadlik, Zarzuty dłużnika…, s. 37; G. Kozieł, w: A. Kidyba (red.), Kodeks cywilny, t. 3, cz. szczególna, 2010, s. 772].
W chwili obecnej powinna, więc Pani dokonywać kolejnych spłat zgodnie z harmonogramem na rachunek wskazany przez Prokurę a w przypadku sporu okazać treść zawartej z bankiem ugody.
